کتاب شیعی گری احمد کسروی

کتاب : شیعی گری

نویسنده: احمد کسروی

به کوشش: محمد امینی

ناشر: شرکت کتاب

معرفی کتاب

کتاب شیعه گری را احمد کسروی در بهمن ماه 1322 منتشر ساخت. به دنبال آن، برخی افراد و نیز رجال مذهبی کشور، نسبت به مطالب آن، اعتراض کردند. آنها برعلیه نویسنده شکایت به دادگاه بردند و پخش کتاب را م.م.نوع اعلام نمودند. کسروی از پای ننشست و چهار ماه بعد، برای توجیه عقاید خویش درپیش مردم، کتاب فوق را با توضیحات بیشتر انتشار و به داوری مردم واگذار کرد. (نام دیگر کتاب: بخوانند و داوری کنند) کسروی در اینباره می‌نویسد: ما چنانکه خواهش کرده‌ایم دوست میداریم هر خواننده‌ای راستی را داور باشد. هیچ سخنی را بی دلیل از ما نپذیرد و از هیچ سخنی که با دلیل است چشم نپوشد. چنان داند که یک دادگاه بزرگیست که او داورش می باشد و رفتاری کند که در شأن چنان جایگاهی باشد. سه کتاب شیعی گری، بهائی گری و صوفی گری از احمد کسروی هم در دوران شاه و هم در روزگار شیخ، اجازه ی چاپ نداشت . در این سه کتاب کسروی به دلایل و بر مبنای استدلالی که خود داشته، بهائیت، شیعه گری و صوفی گری را برای فرهنگ و جامعه ی ایران سودمند ندانسته و معتقد است که هر کدام از این اعتقادات بر مبنای تحمیق خلایق و چاپیدن آنها بنا نهاده شده. و جز گمراهی، هیچ هدیه ای برای انسان ایرانی ندارند. اگرچه با برخی از دلایل کسروی نمی توان موافق بود، مهم اما شهامت و صراحت کسروی ست که آنچه می دانسته را، بی واهمه مطرح کرده. و البته بهایش را با جان خود پرداخته! احمد کسروی نمونه ی یک آذربایجانی دانشمند و در عین حال دلسوز مردم و ایران بود. شیوخ و اولیای خدا حکم به ارتداد و قتلش دادند و فدائیان اسلام او را در کاخ دادگستری تکه تکه کردند. در دهانش گلوله زدند چرا که یک زبان ساده می توانست نظام مدعی رستگاری بشر را بلرزاند. از همین رو بعد از 1357 هم سخت مورد بی مهری قرار گرفته و هرجا هم از او یادی شده، از او و آثارش با زشت گویی و تحریف یاد کرده اند. بسیاری از کتاب های کسروی مانند همین کتاب شیعه گری سال ها در محاق سانسور بود و در سال هایحول و حوش انقلاب (1356 و 1357)، بصورت جلد سفید چاپ و قابل دسترسی شد.